دوکتور بشير افضلي

شنيدم   قصه  اي    از  پير   دا نا  

که  درس  زندگي  دارد  به  معنا       

چو روزي  يک  برادر    با برادر            

نبودند  يکديگر  را  يار   و  ياور              

يکي آن  دين  و  ملا  را  پسندي            

دگر با  عيش و  نوشش   پايبندي            

يکي  پابند  به  دين  و  نام  قرآن             

دگرمايل به عيش و  عشق   انسان            

يکي ميگفت که اينست راه ايمان            

دگر ميگفت که اينست راه انسان              

همان   کهتر  همي   نماز کردي             

ولي  مهتر شراب  و  سا زکردي              

برادر  کـهترش   ميگفت   برادر              

توئي بي ديده و  ازگوش هم کر              

مخور شراب که آخر مرگ ومير است              

جوابگوي عمل  برنا  و پير است               

بدن آزاد سا ز و روح کن  شا د              

شرار  و   آتش  دوزخ  مبر يا د              

برادر   مهترش   فريا د   کردي                

کجاست کارت چه را  آ باد  کردي                 

مگر چند صفحه اي  از آن   کتا بي                  

که هي تکرار  داري  با  عتابي                 

تمام زندگي چند صفحه خواني                

از آنچه خوانده اي معني نداني               

تواند  گفت  رمز  زندگي   را                 

بيان  دارد   زبان   بندگي    را                 

تو در بندي اسيري هم  غلامي

که در هفتاد سال ناپخته خا مي

نه از ديمو خبر  ني از  کراسي 

نه از داد  و ستد ني  باز سازي

برو  در راه  علم و  راز  ايمان                       

که تحصيل سازد از آدم  انسان

بياموز  علم   انسان   و  طبيعت

که چشمت بازگرد  از حقيقت

همين حال وجدال زندگي  بود 

يکي را از دگر شرمندگي  بود

خلاصه هرچه   بودند رخت  بستند

بسوي  جنت و  دوزخ   برفتند

برادر کهترش  در  جنت  افتاد

کزين داد خدا گرديد  دل شاد

گل جنت همان  که گفته بودند

به شير و عسلش  افزوده  بودند

بهر سو  حور  و غلمان  بهشتي

قدح ها پرزمي بي شور و مستي

نه عشق مفهوم دارد ني شرابش

نه کيف از ساز وعود وآبشارش

به هرسو حور و غلمان ميپريدند

همه خاموش  بودند   ميچريدند

نه آوازي زچنگ نه عود نه ساز

نه يک لحظه کرشمه از پري ناز

نه تاثيري ز مي  از  ناب   انـگور

نه آوازي ز طبل  و ساز  و  تنبور

همه مصروف  خواندن   از کتابي             

براي    امتحان     بايد    جوا بي            

زبور و  انجيل و  تورات  و فرقان           

همين است چهارکتاب  دراصل  فرمان              

رسيد  روز  جواب  و ثبت   اسناد           

نشست  بيچا ره گگ  در  پيش  استا د             

-بگفتا    چيست   اي   استاد دانا             

سوالي  داده اي چون نيست خوانا           

بگفت   استاد    اي  آرام   جانم             

که  من مسئو ل   روز    امتحانم              

کزين کاغذ و  از  متن   سوالش              

نميداند کسي  از  راز  و   حالش             

سوال   سومت     بشنو    عزيزم              

جوابش حتمي است هوش کن عزيزم               

جواب  اين  سوالت  گر  نداني               

ازاين  بيهوده  عمر  خود چه داني ؟                

شنيد  سوا ل  سوم  را    برا د ر               

بعقل و   هوش  او   نامد   برابر               

بجنبيد کله اش  اينسو  و  آنسو              

بشد چون لبلبو همرنگ و همرو              

تاّ سف  کرد  بر احوالش  استاد              

که از ناکامي اش با او خبر  داد               

در اين هفتاد سال خود چه خواندي؟                

بروز   امتحان   ناکام   ماندي ؟              

- مسلمانم   ولي  من   بيسوادم                

همانم  بس  که  ملا  داد  يادم               

چنان ابجد چنين پيچ و کجي را              

نديده هفت جدم چنين خطي را 

 جهان  ما  جهان  ديگري   بود 

قرآن  ما   قرآن   ديگري   بود    

بياور آن قرآني  را که خواندم

ببر  دستم   اگر  ناکام   ماندم

- مگرهفتاد سال ،کافي نبودت

که با قرآن خود ، خواني   سرودت

قرآن   تو  و  ما   اينجا   ندارد

که گبر و هند و و ترسا   ندارد

برو   هفتاد  سال  ديگر  از  تو

بکن تکرار ، کن   تکرار   يابو 

چنان از صف برامد  با سر خم

ندارد در بدن ني روح   ني دم

بيامد  اهريمن در  جلد    زاغي

چوديد آنجا روان است يک  الاغي

بپرسيد  زاغ   اي  آدم  کجائي

چنين تنها  و  پر ماتم  چرائي ؟

- مپرس از حالتم چون خوار و  زارم

بجز از يک  برادر کس   ندارم

که آن ازچانس بد دردوزخ افتاد

بداد  اين  زنــــدگي يکسر برباد

نميدانم که آنجا درچه روز است

به دوزخ رقته واندرچه سوز است

بخنديد زاغ  گفت 

-نگاه کوته اي کرد  از سر  در           

به حيرت رفت وگفت الله واکبر          

چه بايد کرد که آنجا رفت اي زاغ              

نجاتم تو بده  جانم  از اين باغ            

- بگفتا  رفتنت  آسان    نباشد            

اگر در دست تو  فرمان  نباشد            

برو  بنويس   با   مــقام   عالي            

شکايت کن  بگو که در چه  حالي             

-بگفت اي جان من توزاغ و من خر              

اگر چه سي سپاره  دارم  از  بر           

ولي من بيسوادم،کور و هم کر           

بيا  بنويس و حرفي  کن   برابر           

نوشت چند جمله ئي استاد دانا          

که اي خالق به هست ونيست  دنيا             

منم آدم  همان  آدم  که   ساختي               

درآن شرطي که کردي جمله    باختي              

درو کن کشته  خود  را  زکشتت               

رها کن اين غريبان از بهشتت                                                  

روم  پيش  برادر   تا  ببيـــنم               

برايش قصه ها گويم ز  دينم              

مقامات اين سخن بشنيد و بنوشت                

درو سازدکسي کو هرچه راکشت               

چو تصويب مقام برجسته  گرديد                 

 درِ جنت  برويش   بسته  گرديد                 

به سوي دوزخي  آنگه  روان  شد                 

هر آنچه زاغ  گفتش آنچنان   شد                  

به  نــزديک در ِدوزخ  بايستا د  

بديد يک هيکلي چون شاخ شمشاد

به هر سو هلهله از شور و مستي

طراوت سر زده  از جان  هستي

ز  بوي  عطر  پاريسي  و لند ن

شود ديوانه ئي هم مرد وهم زن

تعارف  ميکنند  اينجا   و  آنجا

براي دلبران  موزيک ســـــــمبا

ز تانگو واتن تا  دهل  و   سرني

همي  رقصند   با   سازِ    پيا پي

هنر مندان  عــالم   رنگا  رنــگ

همه مصروف عشق   وتنگا تنگ

 

بپرسيد  اي  جوان  اينجا چه کار است

که مردم درتلاش کار و  باراست

 

-بگفتا دوزخ  است  اينجا  برادر

مگر بالاي  چشمت نيست   باور

بفرما   باز  گو  از  قلب   زارت

کنم خدمت  براي  کار   و بارت

- بگفتا    جستجو   دارم     برادر

ولي من    بيسوادم  کورم   و  کر

 

جوابش گفت  کاي    جان     عزيزم

چنين  انسان  بي  عقلي     نديدم

بروکاين جا براي کوروکر  نيست

که جاي  مردما ن بي هنر    نيست

بگفتش <افضلي> هرآنچه  بيني

سواد آموز  اگر در قيد   ديني

بجز با خود هر آنچه  ديده  اي  تو

مکن   باور   اگر   سنجيده اي   تو

  نه معبودي بکار آيد  نه  الهام

  بجز مغزت که جويد  پخته و خا م 

  برفت   آندم  به  سوي   لامکا ني

   براي    جستجوي    لقمه     ناني

    هامبورگ 5/7/2007

    

 

 

 

 

July 15th, 2007

  برداشت و بازنویسی درونمایه این تارنما در جاهای دیگر آزاد است. خواهشمندم، خاستگاه را یادآوری نمایید.